Het vooroordeel is waar, de Argentijnen zijn érg gepassioneerd. De Argentijnen doen álles met passie. Nadat ik zelf in Groningen bij mijn tangodocenten al een beetje van deze Argentijnse passie heb aanschouwd, is het hier in Argentinië overduidelijk gebleken.Mijn zusje en ik hebben dit wel ervaren na 3 weken Argentinië.

Argentijnenkunnen je bijvoorbeeld erg gepassioneerd naroepen op straat. Zowel jong als oud. Niet voor niets hebbenZuid-Amerikanen4 woorden voor schoonheid; bonita, guapa, linda, en hermosa. Ze laten dan ook geen kans onbenut om 1 of meerdere van deze woorden te uiten. Wat erg irritant is, is het geluid wat de mannen er dan bij maken. Het lijkt op een leeglopende balon, een soort pssssshd. Erge afknapper, vooral als een opa het doet! Geef ons dan toch maar de Hollandse nuchterheid in dit geval.

Dan heb je natuurlijk de liefde voor de dans tango. Er is in Buenos Aires zelfs een hele wijk met Milonga´s (tangobars), tangowinkels en tangoscholen, genaamd San Telmo. Op zondag overdag is alles erg comercieel en moet je overal voor betalen (zie foto beneden; daar heb ik voor betaald en dus passieloos), maar´s avonds barst de echte passie los. Op het centrale plein in de tangowijk dansen de Argentijns tangopaartjes onder het maanlicht. Leeftijd speelt geen rol. Hier kunnen wij Nederlanders een voorbeeld aan nemen. Voor dansen op straat zijn wij koude kikkers helaas te beschaamd en te afstandelijk. Toen ik zelf een dansjemoest wagen op het plein met een stokoude Argentijn had ik hier ook mee te kampen, dansen met een wildvreemde.Maar al snel word je meegesleept door de betovering van de dans. In Nederland hebben we natuurlijk ook niet zo´n mooie nationale dans, want wie gaat nou elke zondagavond de klompendans doen of jumpen op het marktplein..

Naast vrouwen en de tango, zijn paardeneen belangrijk element in de Argentijnse cultuur.Op de pampasvan Argentinië heb je de gaucho´s, de Argentijnse cowboys. In de stad uit de passie voor paarden zich in paardenraces en natuurlijk polo. Dit laatste hebben we helaas niet mee kunnen maken, het polo-seizoen is hier net als het voetbalseizoen afgelopen. Maar op de paardenraces hebben we de passie voor paarden wel ervaren. Overal schreeuwende en springende mannen, voornamelijk opa´s, waarvoor we bang waren dat ze een hartaanval kregen! Zelf werden mijn zusje en ik ook bevangen door het gokken en hebben we 5 rondes meegedaan, aangezien de minimale inzet toch maar 25 eurocent was. Met mijn zusjes natuurlijke gevoel voor paarden, en mijn kansberekeningen hebben we ons best gedaan, maar het mocht niet baten. Steeds werd onze nummer 1 tweede. En toen we onze nummer 1 een keer op de tweede plek hadden gezet, werd hij eerste. Maar het nam niet weg dat de spanning te snijden was en de passie te voelen.

Als laatste bestaat er de passie voor eten en dan met name vlees. Je hebt hier restaurants waarin in het midden een grote barbecue staat waar de heerlijkste lappen vlees op worden gebakken. Families schijnen minstens 1x per week zelf te gaan barbecuen. Het vlees is hier dan ook erg goed (en goedkoop) dus die passie is voor ons buitenlanders geheel niet vervelend!

Dat de Argentijnen gepasioneerd zijn is dus duidelijk. Dit wordt misschien nog wel extra versterkt doordat het hier nu zomer is. Aangezien de Argentijnen in de hitte die hier heerst (35 graden) extra afgekoeld moeten worden, heb je in elk gebouw airco. Dit resulteert tevens in druppels aircowater die uit de aparaten sijpelen op straat. Je kan de straat niet op zonder nat te worden van straaltjes water komend van bovenaf. Mijn zusje en ik waren erg blij toen we ontdekte dat het van de aircoaparaten afkomstig was, en niet uit regenpijpen, of uit vogels..

Er zitten dus voordelen en nadelen aan de Argentijnse passie. Misschien zijn Maxima en Alexander wel de ideale mix wat betreft twee culturen. De Hollandse nuchterheid met een vleugje Argentijnse passie..