Al twee weken ben ik een ´profesora´. Zo worden alle vrijwilligers genoemd door de kinderen in het ´Kinderopvangproject Amas´. Mijn middag begint dan ook met een 20 minuten durende stroom van liefde van de kinderen, die je allemaal een kus willen geven en netjes ¨Buenos tardes profesora¨ zeggen.

Amas is een project dat ineen arme buitenwijk vanCusco ligt, waar kinderen uit de omgeving naschoolse opvang krijgen. Ze doen hun huiswerk, krijgen Engelse les, of andere bezigheden zoals sport of handvaardigheid, allemaal georganiseerd door vrijwilligers. Elk kind dat wilt kan er naar toe komen, er zijn geen voorwaarden aan gesteld. Sommige kinderen komen uit zeer arme gezinnen of hebben te maken met verwaarlozing, andere kinderen hebben een hebben een vrij normale thuissituatie. Gemiddeld komen er dagelijks van 3 tot 6 uur 's middags tussen 60 en 70 kinderen, van 2 tot 16 jaar oud. Veelal kinderen die na hun dag op school op de straten zouden rondhangen enop de vuilnisbelten zouden spelen. Hun ouders zijn niet in staat om de kinderen op te vangen, omdat ze moeten werken of om andere redenen.

Het project is 4 jaar geleden opgezet door een Peruaanse vrouw, genaamd Loes, die daar ook op vrijwillige basis werk. Omdat er minstens zo´n 50 kinderen komen die ieder veel aandacht vragen, heeft ze een chronisch tekort aan hulp. Ook krijgt ze geen geld van de overheid, en moet ze het dus hebben van mensen zoals ik. Gemiddeld zijn er zo´n 3 vrijwilligers, dus met 4 mensen in totaal op 50 kinderen heb je goed je handen vol. Het project heeft een minimum aan materialen. Een aantal vrijwilligers hebben al voor leesboeken gezorgd en de minimale basis aan potloden en stiften, maar het blijkt vaak niet toereikend genoeg.

Als vrijwilliger krijgje binnen dit project erg veel vrijheid om zelf iets te staren, zoals een cursus Engels of een les handenarbeid. Wel is het dan nodig om zelf voor de benodigde materialen te zorgen, want het project heeft vrijwel niets. Afgelopen woensdag ben ik een middag gaan knutselen met de kinderen, op de dag van Halloween. Het is een feest dat hier groots gevierd wordt, en alle kinderen gaan dan ook verkleed de straten op, om snoepjes te vragen. Aangezien de kinderen van Amas nauwelijks geld hebben voor nieuwe kleren of eten, is een verkleedoutfit een luxe uitgave. Daarom ben ik maskers met ze gaan maken, die ze ´s avonds op zouden kunnen tijdens hun nachtelijke queste naar snoep. Die ochtend heb ik in een knutselwinkel allenodige gekleurde vellen papier, scharen, lijm, verf, kwasten, potloden, nietmachines, etc gehaald. Aangekomen op het project bleken de kinderen erg blij met de mogelijkheid tot knutselen, iets wat ze zich normaal niet kunnen veroorloven. Na 2 uurtjes kwamen de mooiste maskers te voorschijn. Een dankbaar gevoel om de kinderen daar zo blij mee te zien. Ze wouden dan ook allemaal trots op de foto met hun kunstwerken. Ook heb ik een voetbal voor de kinderen gekocht en heb ik geprobeerd een georganiseerd potje voetbal te spelen met ze. Resultaat was dat de meisjes, onder mijn aanvoering, hadden gewonnen van de jongens, die onder aanvoering stonden van een mannelijke vrijwilliger. Chicas-chicos; 3-1!! Het kind in mij komt weer naar boven!

Het valt mij op dat de kinderen erg leergierig zijn. De opdrachten die ze meekrijgen van hun school zijn ook erg uitdagend. Ik kan mij niet herinneren dat ik op mijn 4e jaar bewust was van mijn rechten als kind. Terwijl ik vorige week een 4-jarig Peruaans meisje heb geholpen met het tekenen van deze rechten. Ook was ik mij niet bewust van de schijf van 5 tot aan demiddelbare school, terwijl op het project een6-jarige jongen hulp nodig had bij het schrijven van de namen van de groentes en melkproducten bij zijn tekeningen. Misschien is het onderwijs overal zo vergevorderd. Ik heb helaas geen opleiding tot juf gehad dus ik zou het niet weten. Maar meer verklaring vind ik in het feit dat arme landen juist een grote hunkering naar kennis hebben. Ik sta dan ook elke dag weer versteld van de drang van de kinderen om nieuwe dingen te leren, zelfs in hun vrije tijd!

Uit mijn ervaring betekent dit project erg veel voor de kinderen. Ze krijgen er liefde en aandacht van de vrijwilligers en de mogelijkheid zichzelf te uiten in het tekenen, knutselen en sporten. Het belangrijkste is dat ze een plek hebben om hun huiswerk te doen, iets waar ze thuis niet aan toe zouden komen. Of ze hebben er de spullen niet voor,of ze moeten werken voor hun ouders, of ze moeten de straat op om te bedelen, of ze hebben een achterstand en hebben gewoon hulp nodig bij hun huiswerk. Ik zie hier kinderen die minstens een week dezelfde vieze kleding aan hebben, wat dan ook erg stinkt. Veel kleine meisjes krijgen de verantwoordelijkheidvoor hun nog kleinere babyzusje, die ze dan de hele dag op hun rug meedragen. De kinderen worden erg snel volwassen, maar hebben ook sterk te behoefte aan een kindertijd.

Volgens Loes kwamen viel jaar geleden nog maar 10 kinderen na de oprichting van het project, en waren deze allen erg verlegen en ontoegankelijk. De kinderen zijn in de jaren erg gegroeid, in aantal en in karakter. Omdat dit een oprecht project is en ik nog graag de kinderenmeer mogelijkheden wilbieden en om iets blijvends voor ze achter te laten, wil ik jullie vragen om een klein bedrag te storten. Het hoeft niet veel te zijn, 5 euro is hier al een fortuin. Ik zal er zelf voor zorgdragen dat het goed terecht komt. Het project is zo klein dat het geen bankrekening heeft, en wanneer je geldoverboekt naar de oprichtster, moet je behoorlijk wat transactiekosten betalen. Geld overboeken kan daarom naar mijn rekening, D. Streep, Groningen, 508689368. Voel je niet verplicht! Als je het wel van plan bent, zou ik het graag zsm willen ontvangen. Ik blijf hier namelijk volgens plan nog 2 weken, met een eventuele verlening tot 3 weken. Op mijn laatste dag zou ik graag het bedrag willen overdragen. Ik zal jullie laten weten wat ik ervoor gekocht heb, ermeegedaan heb en welk deel ik geldelijkgeschonken heb. Ik vind het vervelend om het te moeten vragen, maar ik zie hoeveel je hier met een beetje geld kunt doen. De kinderen hebben ontzettend veel behoefte aan meer lesmateriaal, knutselspullen, kleren, schoolspullen etc.

Ik ben blij dat ik heb gekozen om in deze reis vrijwilligerwerk te doen.Ik realiseer me dat hetmaar een miniscuul beetje hulp is wat ik kan bieden, maar voor deze 60 kinderen betekent het ontzettend veel. Voor mijzelf is het ook een grote uitdaging en ik krijg er veel dankbaarheid voor terug. Ik heb dan ook erg veel zinom de aankomende 3 weken nog meer voor deze kinderen te doen!