Van de Big Apple naar Quito is een behoorlijke cultuurshock. NY waar alles duur, groot en gehaast is, enQuito waar alles tranquilo (=relaxed) en goedkoop is. In Ecuador kan je internetten voor maar 0,80 dollar per uur. Ditin verglijking met de USA waar het 10 dollar per uur is! Na een week maak ik me al aardig uit de voeten en kan ik al behoorlijk wat meer zeggen dan Hola. Inmiddels weet ik dat het gebruik van Adios hier raaris, en dat Chao wordt gebruikt (het Zuid-Amerikaanse Ciao!). Daarom keken de Ecuadorianen me zo vreemd aan toen ik de eerste dagen enthousiast Adios gebruikte!

Aanvliegend op Quito, krijg je het gevoel dat het vliegtuig op de stad gaat crashen. Quito ligt in een vallei van bergen en vulkanen en is helemaal volgebouwd. Maar gelukkig doemt er de laatste meters toch een landingsbaan op, midden in een woonwijk, en blijkt het vliegtuig toch te kunnen landen. Schijnt dat de piloten een speciaal vliegbrefet moeten halen om op Quito te mogen vliegen.

Omdat Quito op zo´n 3000 meter ligt, is hoogteziekte voor Europeanen vrij normaal. Aangeraden wordt om de eerste dagen het rustig aan te doen, om je lichaam te laten wennen aan de hoogte. Dat betekent geen cafeïne, geen alcohol en niet hoger gaan dan 3000m. Natuurlijk heb ik in mijn enthousiasme al deze verboden overtreden. Mijn tweede avond ben ik uitgeweest met mensen uit mijn hostal en de derde dag heb ik de vulkaan Cotapaxi beklommen. We zijn tot de ijsgrens gegaan op 5000m. Had het natuurlijk de weg omhoog erg moeilijk, zat zelfs in de ´Slow Group´, samen met een man van 50,had ik maar niet zo eigenwijs moeten zijn! Maar het uitzicht was het waard envooral de rit naar beneden op mountainbike was geweldig. Omdat ik daarna erg toe was aan relaxen ben ik de volgende dag naarde heetwaterbronnen in Papallactogeweest;de mooiste in heel Ecuador, met water rechtstreeks opgewarmd door de vulkaan. Om vervolgens in een ijskoude rivier af te koelen.

Wat mij erg ten goede komt is het eten in Ecuador. Mijn gastgezin, of eerder gastvrouw want ze is een alleenstaande vrouw, is erg aardig. Ik ben haar eerste Hollandse dus muy interesante! Ik krijg verse vruchtensappen 3x per dag, 3 gangen voor de lunch en 3 gangen voor het diner. Heb nog nooit zoveel vitamines binnen gehad! De laatste x zal wel geweest zijn toen mijn moeder zwanger was van me.

Het verkeer in Quito is een verhaal apart. Het komt hierop neer: geen autogordels, geen maximumsnelheid en geen voorrangregels. De Ecuadorianen hebben hier een oplossing voor, namelijk toeteren! Bruikbaar wanneer je voorrang wilt, wanneer iemand te langzaam rijdt en waneer je de aandacht van een chica wilt.. Ben nu al 3 x in de auto mee geweest met Ecuadoriaanse vriendinnen en elke keer verbaasde ik me dat het allemaal goed gaat. Schijnt zelfs dat hier minder verkeersongelukken gebeuren dan in Holanda, omdat bijna niemand in Ecuador een autoverzekering heeft en dus niemandzijn auto wilt beschadigen!

De horeca, nog een verhaal apart. Overal bestaat een grote overdaad aan personeel; minstens 8 mensen zijn er aan het werk, ongeacht de grootte van het restaurant of de bar.Ze zouden eens de besteding van de gasten per gewerkte uren van de bediening moeten uitrekenen! De plusuren zouden niets zijn in verglijking met Groen ;) Maar gelukkig is hier alles tranquilo en doet niemand moelijk. Het personeel heeft daardoor alle tijd en je tafel blijft erg schoon aangezien erconstant een doekje over wordt gehaald. Ook heeft de mannelijkebedieningruimschoots de tijd hun Zuid-Amerikaanse charmes uit te proberen bij de toeristen.Natuurlijk ben ik daar met mijn Hollandse nuchterheid resistent tegen.

Adios! Nee.... Chao!